NAPIS

Oto elegancka kamienica we współczesnym mieście. Jej mieszkańcy patrzą na innych trochę z góry, choć tak naprawdę są banalni, poprawni politycznie i mówią frazesami z telewizji. I tak spokojnie płynąłby dzień za dniem, gdyby nie pojawili się w kamienicy nowi lokatorzy, na pierwszy rzut oka mili i sympatyczni. Tylko dlaczego już po dwóch tygodniach o mężu nowej sąsiadki ktoś w windzie napisał, że jest własnym narządem płciowym? Pomówiony w ten prostolinijny sposób niejaki pan Lebrun wszczyna prywatne śledztwo. I oto już niebawem kwestia, kto tu naprawdę i dlaczego zasługuje na tytułowy napis w windzie, powolutku demontuje zadowolone z siebie samopoczucie pozostałych lokatorów. Okazuje się, że bezpieczne formułki i stereotypy nie obronią nikogo przed głębszą prawdą o sobie samym. „Napis” jest na pozór wesołą komedią, ale chyba lepiej pasują do niego słowa słynnej niegdyś piosenki: „z jednej strony śmiech szalony, z drugiej strony gorzka łza”.

Ale największą niespodzianką jest to, że po latach za stolikiem reżyserskim Ateneum zasiądzie Bogusław Linda, twórca niezapomnianego „Tramwaju zwanego pożądaniem” oraz granej do dziś „Merlin Mongoł”.