MAGDA UMER – WCIĄŻ SIĘ NA COŚ CZEKA

Magda Umer to mistrzyni interpretacji piosenki literackiej. Perfekcyjne łączenie muzyki ze słowem sprawiło, że w latach 70-tych ubiegłego stulecia śpiewane przez Nią piosenki stały się wręcz przebojami.

W recitalu usłyszymy utwory z płyt Noce i sny, Wciąż się na coś czeka oraz piosenki – wizytówki artystki, ale także ikony polskiej piosenki literackiej: Już szumią kasztany, Oczy tej małej i O niebieskim pachnącym groszku. 

Jak na Mistrzynię Mowy Polskiej przystało (2005) Magda pięknie opowiada o autorach tych piosenek i o swoim Życiu. Tworzy z nich spektakl. 

Artystce towarzyszy zespół znakomitych młodych muzyków: Paweł Stankiewicz – gitara, Bartłomiej Krauz – akordeon, Maciej Szczyciński – kontrabas, Piotr Maślanka – perkusja, pod kierownictwem pianisty i autora wszystkich aranżacji Wojciecha Borkowskiego. 

Magda Umer jest nie tylko pieśniarką. Wyreżyserowała wiele wspaniałych koncertów i widowisk teatralnych. Nie sposób w tym miejscu wymienić wszystkich. W wielu z nich
m.in. Zimy żal (1989), Big Zbig show (1992), Kobieta zawiedziona z Krystyną Jandą (1994), Mężczyźni mojego życia (1995), Zielono mi (1997), Marlena (1999), Młynarski czyli trzy elementy (Teatr Ateneum 2003), czy we wspólnym przedsięwzięciu z Andrzejem Poniedzielskim Chlip hop (2006), współtwórcą muzycznym był Wojciech Borkowski, który towarzyszy Jej nieprzerwanie od 37 lat. W roku 2019 artystka obchodziła 50 rocznicę swojej pracy na scenie.

Usłyszymy piosenki Agnieszki Osieckiej, Jeremiego Przybory, Wojciecha Młynarskiego, Magdy Czapińskiej, Andrzeja Woyciechowskiego, Andrzeja Trzebińskiego, Jonasza Kofty, Jerzego Jurandota, Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego, z muzyką Seweryna Krajewskiego, Krzysztofa Knittla, Wojciecha Trzcińskiego, Jarosława Abramowa, Zygmunta Koniecznego, Władysława Szpilmana, Freda Buscaglione, Bułata Okudżawy, Jerzego Wasowskiego, Adama Sławińskiego, Jerzego Matuszkiewicza.

---

Od dawna wiedziałam, że istnieje na świecie stworzenie zielonookie jak Magda Umer. (…) Szepcząc swym ekspresjonistycznym szeptem i świdrując seledynowym spojrzeniem, Magda potrafi wywołać u publiczności – zarówno młodej, rozwichrzonej, jak i całkiem dorosłej- skupienie graniczące niemal z hipnozą. Miałam do czynienia z wieloma wykonawcami i wiem, że tego daru nikt inny nie posiadł…
 
Ona właściwie nie śpiewa gardłem. Ona śpiewa duszą.

Agnieszka Osiecka