MISJA:MŁYNARSKI

W czasach gdy telewizja publiczna faszeruje nas ogólnorozrywkowym cyklem w postaci prezentacji głównie utworów disco-polo, warto wybrać się do warszawskiego Ateneum, by posłuchać  piosenek, w których o coś chodzi, dojrzałych myślowo i mądrych. […] …mają formę od początku do końca zakomponowanego dramatyzmu, jak choćby prawdziwe miniaturki aktorskie  znakomicie, a nawet olśniewająco, niekiedy z zamierzoną parodią wykonywane przez Grzegorza Damięckiego (rewelacyjne „Po Krakowskim Przedmieściu w noc majową”), Przemysława Bluszcza („Och ty w życiu”), Bartłomieja Nowosielskiego („Ballada skandynawska”) czy Wojciecha Brzezińskiego („Nie mam jasności w temacie Marioli”).
Spektakl Jacka Bończyka, w którym sam reżyser prezentuje nieprawdopodobną wręcz aktualność i trafność sądów na temat naszych narodowych kompleksów w śpiewanych felietonach napisanych wierszem przez Wojciecha Młynarskiego, ogląda się z ogromnym zainteresowaniem, ale i z czułością. Wrażenie robią wszystkie utwory śpiewane solo, jak i te inscenizowane zespołowo. […] Imponuje trafność wyboru piosenek, które aktorkom, również dzięki efektownie stylizowanych kostiumom Anny Chadaj, pozwalają na pokazanie zróżnicowanych, odmiennych typów kobiecości, od femme fatale do tych rozdartych psychicznie czy dręczonych cierpieniem. Julia Konarska („Bohaterowie Remarque’a”), Katarzyna Ucherska („Spóźniłam się na mój ślub”) i Olga Sarzyńska próbują w każdym utworze odnaleźć własny, osobisty ton, co zaowocowało między innymi zupełnie innym od pierwowzoru wykonaniem przez ostatnią z artystek „Och, życie kocham cię nad życie” z muzyką Włodzimierza Korcza.

Wiesław Kowalski, TEATR DLA WSZYSTKICH
całość tutaj

Spektakl teatralny okraszony muzyką na żywo, wykonaną na najwyższym poziomie to moim zdaniem wciąż forma nowatorska. Tym bardziej więc wszystkim czytelnikom niniejszego bloga rekomenduję przedstawienie Misja: Młynarski w reżyserii Jacka Bończyka.
Kunszt muzyki granej na żywo, nietuzinkowe aktorskie interpretacje, a wszystko podane w kosmicznym anturażu nie z tej ziemi. Taki właśnie dla mnie był spektakl Misja: Młynarski, który mam nadzieję na długo zagości w repertuarze warszawskiego Teatru Ateneum. To piękny sposób na ożywianie dorobku tego genialnego twórcy, a za sprawą tak osobistych, emocjonalnych wykonań, wiele utworów zyskało niezapomniane oblicza, które powinny zasilić kanon muzyki rozrywkowej.

Agata Zakrzewska, MUZYCZNE WIDZIMISIĘ
całość tutaj

Ateneum to teatr domowy Wojciecha Młynarskiego. Sam przygotował tu kilka „śpiewających” spektakli (m.in. „Hemar”, 1987), a po jego odejściu stał się często przywoływanym świadkiem czasów minionych i, niestety, współczesnych. Trafność jego spostrzeżeń i ciętych diagnoz na temat polskich przywar, resentymentów, niedojrzałości i intelektualnego opóźnienia wciąż zaskakuje.

Widać to i słychać w najnowszym spektaklu opartym, na jego piosenkach i wierszowanych felietonach przygotowanym przez Jacka Bończyka, nie po raz pierwszy sięgającego po utwory Mistrza.

pisarze.pl
całość tutaj