W tych trudnych czasach, w których obcowanie z teatrem opiera się głównie na wirtualnym przekazie, zachęcamy do obejrzenia prawdziwej perełki. Niezwykłe czytanie “Henryka V” Williama Szekspira w przekładzie Piotra Kaminskiego z udziałem trójki aktorów: Piotra Fronczewskiego, Grzegorza Damięckiego i Marcina Rogacewicza w reżyserii Vity Marii Drygas. Producentem materiału jest Dariusz Rosiak. Polecamy!
William Shakespeare
„Henryk V”
(wersja czytana na trzech aktorów)
Przekład: Piotr Kamiński
„Henryk V”, kronika napisana około 1599 roku, opowiada o losach króla angielskiego Henryka V, oraz o wydarzeniach wokół bitwy pod Azincourt podczas wojny stuletniej. Zamyka ona cykl czterech historycznych arcydzieł Szekspira (Ryszard II, Henryk IV część 1 i 2, Henryk V).
Początek XV wieku to trudny czas dla Anglii. Królestwo rozdzierane jest wojnami domowymi. Co więcej, młody Henryk musi zdobyć zaufanie narodu i przekonać dwór, że mimo swojej reputacji lekkoducha (ukazanej w poprzednich sztukach Szekspira) nadaje się na króla.
Za namową przewrotnych książąt kościoła, zwłaszcza arcybiskupa Canterbury, Henryk zgłasza pretensje do tronu francuskiego, co ma wzmocnić jego reputację w narodzie. Oliwy do ognia dolewa zniewaga ze strony Delfina (syna Króla Francji), który w prezencie koronacyjnym przesyła Henrykowi kosz piłek tenisowych – wyraz pogardy i lekceważenia.
Henryk rusza na wojnę z Francją.
Zdobywa miasto Harfleur, a następnie przemieszcza się ze swoimi wojskami w stronę Calais. Obie armie szykują się do decydującego starcia pod Azincourt. W noc przed bitwą Henryk udaje się w przebraniu do swoich żołnierzy, by zbadać ich morale. Modli się o zwycięstwo i o siłę, by sprostać ciężarowi królewskiej odpowiedzialności.
Francuski dowódca próbuje jeszcze przekonać Henryka, by odstąpił od walki i zachował życie swoje i swoich żołnierzy wypłacając Francuzom okup, ale Henryk rusza do walki. Mimo przytłaczającej przewagi liczebnej Francuzów, odnosi jedno z największych zwycięstw w dziejach oręża angielskiego: rozbija wroga w proch pod miejscowością Azincourt.
Dziękując Bogu za zwycięstwo, Henryk wraca ze swoimi oddziałami do Londynu. Ustanawia pokój z Francją, pieczętując go ślubem z córką francuskiego króla Katarzyną. Chór przypomina na koniec jak niewiele czasu upłynie, zanim, po przedwczesnej śmierci Henryka, oba narody znów staną do boju, a Anglia spłynie krwią w Wojnie Dwóch Róż.
Shakespeare poświęcił Henrykowi wielki, patriotyczny poemat, gdzie aż się roi od legendarnych cytatów, ale pokazał też, że kiedy wali się na nas Historia, mamy do wyboru tylko złe wyjścia. Henryk wiesza przyjaciół, morduje jeńców, a sama Anglia skorzysta na tym niewiele.
Chór jest w tym dramacie przewodnikiem widza, zachęca go do wytężenia wyobraźni, gdyż bez niej nie ożyją ani obrazy zamknięte w ciasnej klitce sceny, ani słowa wypowiadane przez aktorów.
Podział na sceny:
00:00 Początek
01:20 Chór: O, gdyby z ognia mieć Muzę i wzlecieć…
04:30 Scena 1; Król Henryk, Arcybiskup Canterbury: Niech Pan Zastępów ma twój tron w swej pieczy…
09:58 Chór: Już młody Anglik żywym ogniem płonie!…
12:32 Scena 2; Król Henryk: Jeszcze raz w wyłom, najmilsi, raz jeszcze…
14:20 Scena 3; Król Henryk, Komendant francuski miasta Harfleur: I cóż komendant miasta postanowił? …
18:09 Scena 4; Król Henryk, Poseł francuski Montjoy: Niech moje szaty powiedzą, kim jestem.
22:37 Chór: Wyobraźcie sobie teraz, że jest chwila…
25:16 Scena 5; Król Henryk, Żołnierz angielski: Kto idzie?…
33:42 Scena 6; Król Henryk, Hrabia Westmoreland: Mają sześćdziesiąt tysięcy żołnierzy…
36:47 Scena 7; Król Henryk, Poseł francuski Montjoy: Przychodzę jeszcze raz, Królu Henryku…
39:24 Scena 8; Dowódca francuski: O Seigneur ! Le jour est perdu, tout est perdu!…
41:30 Scena 9; Król Henryk, Poseł francuski Montjoy: Jeżeli chcą się bić, niech zjadą do nas…
44:10 Scena 10; Król Henryk, Książę Exeter: Oto jest lista zabitych Francuzów…
46:58 Chór: Tym, którzy z książek wojny tej nie znają…
49:11 Scena 11: Król Henryk, Król Francji Karol VI: Pokój zebranym tu – w imię pokoju…
52:52 Chór: Tak oto mężów ogromnych nazwiska…
Przekład: Piotr Kamiński
Aktorzy:
Piotr Fronczewski – Chór
Grzegorz Damięcki – Król Henryk
Marcin Rogacewicz – Pozostałe Postaci
Reżyseria – Vita Maria Drygas
Zdjęcia – Mateusz Wajda
Operatorzy kamer – Kamil Niewiński, Grzegorz Ruzik
Montaż – Kamil Niewiński
Dźwięk – Mateusz Andrzejewski
Udźwiękowienie – Kris Wawrzak
Korekcja barwna – Mateusz Wajda
Grafika – Piotr Bandomir, Arvind Juneja
Kierownik produkcji – Jakub Kowalski
Asystent produkcji – Agata Kasprolewicz
Obsługa techniczna – Jakub Zalewski
Producent – Dariusz Rosiak
Utwory muzyczne wykorzystane w spektaklu:
“Minimal” – Chris Wells
“The Road Is Calling” – Thomas Mercier
“Sailing to the Sea” – Nicolas Martin
“Sombre Tones” – Thomas Richard Balmforth, Sam Taylor
“Marching On” – Jean Pierre Ensuque, Eric Neveux
(utwory wykorzystane na podstawie umowy licencyjnej z UNIVERSAL MUSIC PUBLISHING SP. Z O. O.)
Dodatkowe kompozycje – Kris Wawrzak