Kwartet

Aktorzy wydobywają różnice charakterów, temperamentu, poczucia humoru, sposobu bycia swoich bohaterów, tworząc barwny korowód drobnych zdarzeń, napięć, emocji rozpiętych między wybuchami pretensji, złości po godną pozazdroszczenia harmonię i życzliwość. Ich postacie tchną prawdą i mimo że to „tylko” komedia można je polubić.

Tomasz Miłkowski, Kwartet na 222, Dziennik Trybuna nr 206
całość tutaj

Kwartet to popis artystycznego kunsztu wspaniałych, doświadczonych aktorów Teatru Ateneum. W spektaklu nie ma lepszych i gorszych ról. Każdy z  tej wielkiej czwórki wzrusza i zachwyca, wkładając w grę całe serce. Wojciech Adamczyk doskonale dopasował artystów do poszczególnych postaci. Magdalena Zawadzka wydaje się stworzona do roli uroczej i przezabawnej Cissy Robson, Marzena Trybała genialnie wciela się w nieco zmanierowaną primadonnę, Jean Horton, Krzysztof Gosztyła zachwyca i wysmakowaną kreacją Reginalda Pageta, a Krzysztof Tyniec bawi do łez w roli nieokrzesanego podrywacza, Wilfa Bonda.

Agnieszka Małgorzata Adamska, Jeszcze nie czas odchodzić. “Kwartet” na scenie Teatru Ateneum
całość tutaj

Namaszczony, choć tak naprawdę rozedrgany, zmieniający nastroje Reggie – Krzysztofa Gosztyły, nieszkodliwy spec od ględzenia o seksie Wilfred – Krzysztofa Tyńca, wyniosła, i pod tą swoją wyniosłością krucha Jean – Marzeny Trybały, ma się wrażenie, jakby to było dla aktorów coś więcej niż kolejna sztuka do odegrania. Grają zresztą nie naturalistycznie, bardziej bawią się rolami niż wcielają w każdy ruch i w każde sapnięcie, stosownie zresztą do finezji chwilami teatralnie umownego tekstu. I zarazem jakby dzielili się z nami jakimś swoim doświadczeniem nagromadzonym od dziesięcioleci.

Piotr Zaremba, Angielska klasyka, polska aktualność. I kolejne hiobowe wieści dla teatrów, Tygodnik TVP
całość tutaj

Zrobienie dobrej komedii o starzeniu się nie jest łatwe. Zwłaszcza takiej, która spodoba się i seniorom, i młodszym widzom. Harwoodowi to się udało, a Adamczyk wyreżyserował ją z klasą. Sztuka jest podana w pikantnym sosie lekko uszczypliwego, ironicznego i zdystansowanego wobec rzeczywistości poczucia humoru. Bardzo brytyjskiego, przepadam za takim. Dowcipy są serwowane przez genialnie zbudowane postaci, a obsada aktorska uderza w wysokie C.

Basia Wasil-Grochowska, „Kwartet” Ronalda Harwooda w reżyserii Wojciecha Adamczyka, Kulturantki.pl
całość tutaj